Το Ξενοδοχείο Βερεγγάρια βρίσκεται κτισμένο στο ορεινό χωριό Πρόδρομος, στο Τροόδος, με Αρχιτέκτονα τον βρετανό Walter Henry Clarke, ο οποίος για κάποιο διάστημα της ζωής του ζούσε στην Κύπρο. Η ανοικοδόμηση του φαίνεται ότι δρομολογήθηκε το 1927 και ολοκληρώθηκε το 1931 και σε αυτό το εγχείρημα βοήθησαν σύσσωμα οι κάτοικοι του Προδρόμου. Τα εγκαίνια του έγιναν στις 10 Ιουνίου του 1931.
Οραματιστής και αρχικός ιδιοκτήτης του Ξενοδοχείου Βερεγγάρια ήταν ο Ιωάννης Κόκκαλος, ο οποίος γεννήθηκε κοντά στο 1900 στον Πρόδρομο. Ήταν παντρεμένος με την Ελένη Κόκκαλου από το γειτονικό χωριό Πεδουλάς και μαζί απέκτησαν τρεις γιούς, τον Γιώργο (Κόκος), τον Κώστα (Τάκης) και τον Αναστάση (Τάσος).
Ο Ι. Κόκκαλος σπούδασε στην Αίγυπτο και εκεί έκανε τα πρώτα του επαγγελματικά βήματα ως Μηχανικός. Ως γόνος εύπορης οικογένειας που ήταν, είχε στην κατοχή του έκταση γης πλησίον του Κρατικού Δάσους του χωριού του. Προσπάθησε να αποκτήσει μέρος της δασικής έκτασης που γειτνίαζε με τα κτήματα του με σκοπό να κτίσει το ξενοδοχείο που όπως λέγεται, ονειρευόταν από μικρό παιδί να κτίσει, στο μεγαλύτερο δυνατό οικόπεδο και στο πιο επιβλητικό σημείο του χωριού. Στο εγχείρημα να πείσει την αποικιακή κυβέρνηση να του πουλήσει το οικόπεδο που ήθελε, βοήθησαν και οι συγχωριανοί του, με επιστολές που έστειλαν στον Κυβερνήτη του νησιού, Ρόναλτ Στορς.
Κοντά στο 1960, η διοίκηση του ξενοδοχείου πέρασε στα χέρια του πρωτότοκου γιού του Ι. Κόκκαλου, του Γιώργου. Ο Γιώργος ήταν εξίσου κατάλληλος να διαχειριστεί το ξενοδοχείο, όπως και ο πατέρας του. Ο ίδιος άλλωστε ανέλαβε και την μεγάλη ανακαίνιση του ξενοδοχείου, που έγινε τη δεκαετία του 1960. Μετά τον θάνατο του, την διοίκηση του ξενοδοχείου ανέλαβε ο αδερφός του ο Κώστας και αργότερα, λίγο μετά το κλείσιμο του ξενοδοχείου, ο Αναστάσης.
Η οικογένεια Κόκκαλου ήταν ενεργά αναμειγμένη στο ξενοδοχειακό γίγνεσθαι του τόπου και ήταν μέλος του Παγκύπριου Συνδέσμου Ξενοδόχων για πολλά χρόνια.
Το όνομα του, το Ξενοδοχείο το πήρε από την ομώνυμη Πριγκίπισσα της Ναβάρας και αργότερα Βασίλισσα της Αγγλίας, Βερεγγάρια. Βέβαια, πριν αποφασιστεί αυτό το όνομα, υπήρχαν άλλα δύο, με τα οποία ήταν γνωστό το ξενοδοχείο πριν ολοκληρωθεί το κτίσιμο του.
Το έμβλημα που είχε το Βερεγγάρια και το οποίο εμφανιζόταν σχεδόν παντού μέσα στο ξενοδοχείο (φάκελοι αλληλογραφίας, κόλες αναφοράς, menu, έπιπλα, πιάτα κτλ), απεικόνιζε στο κέντρο του ένα οβάλ σχήμα σε μορφή ασπίδας, ενώ στα πλάγια είχε ένα λιοντάρι και ένα μονόκερο. Στο κάτω μέρος του υπήρχε μέσα σε κορδέλα η αναγραφή του ονόματος του ξενοδοχείου με κεφαλαία αγγλικά γράμματα. Άξιο αναφοράς είναι ότι το έμβλημα παρουσιάζει μεγάλη ομοιότητα με το έμβλημα που υπάρχει πάνω από την κεντρική είσοδο του Προεδρικού Μεγάρου και αυτό μας φανερώνει το πόσο εντυπωσιακό ήταν το ξενοδοχείο από τα πρώτα χρόνια της λειτουργίας του, που οι αποικιοκράτες επέτρεψαν τη χρήση παρόμοιου εμβλήματος με το Προεδρικό Μέγαρο, που τότε ήταν το Κυβερνείο της Κύπρου.
Συσχέτιση του Βερεγγάρια με το Κυβερνείο φαίνεται να γίνεται και με άλλο τρόπο. Το ίδιο το Κυβερνείο παρουσιάζει αρχιτεκτονικά στοιχεία και επιρροές στον πύργο του από το κάστρο του Κολοσσίου. Από το κάστρο του Κολοσσίου δανείζεται χαρακτηριστικά και ο Αρχιτέκτονας του Βερεγγάρια για να σχεδιάσει το ξενοδοχείο!
Οι λόγοι που το Ξενοδοχείο Βερεγγάρια ήταν τόσο προσφιλές στην κυπριακή υψηλή κοινωνία αλλά και στους πλούσιους ευρωπαίους, τους ευγενείς Αιγυπτίους, τους πάμπλουτους Άραβες και τους διάφορους άλλους ξένους ήταν αρκετοί! Η προσοχή και η πολυτέλεια που υπήρχε σε κάθε λεπτομέρεια και σε κάθε γωνιά μέσα στο ξενοδοχείο, οι υπηρεσίες, οι ανέσεις και οι διάφορες άλλες παροχές που ήταν σε θέση να προσφέρει και η όλη. βασιλική ατμόσφαιρα που επικρατούσε εντός και εκτός του, το καθιστούσαν ποθητό και περιζήτητο, ιδιαίτερα κατά τις πρώτες δεκαετίες της λειτουργίας του.
Μονοπάτια της φύσης, γήπεδα ποδοσφαίρου και αντισφαίρισης, πλαισιωμένα από πεύκα, δυνατότητα για Ιππασία, παιδότοπος. Για τη ψυχαγωγία των θαμώνων διοργανώνονταν αρκετά συχνά διάφορες εκδηλώσεις όπως Χοροί και Χοροεσπερίδες, Επετειακές Εκδηλώσεις, Κονσέρτα, Θεατρικές Παραστάσεις, Διαγωνισμοί Ομορφιάς και Χορού και διάφορες άλλες. Όλα αυτά καθιστούσαν το Ξενοδοχείο Βερεγγάρια ως ένα μεγάλο και σημαντικό πολιτιστικό κέντρο που όμοια του ελάχιστα υπήρχαν. Υπήρχε βεβαίως και το μπαρ μέσα στο ξενοδοχείο όπως και το μπιλιάρδο, χώροι που μπορούσαν να περάσουν ευχάριστα την ώρα τους κυρίως οι άντρες!
Το βιβλίο επισκεπτών του ξενοδοχείου είναι αδιαμφισβήτητα ένα από τα πιο σημαντικά ντοκουμέντα που υπάρχουν για να αποδείξουν την λαμπρότητα του ξενοδοχείου ανά τις δεκαετίες.
Τη δόξα και επιτυχία που γνώρισε το Βερεγγάρια από την πρώτη στιγμή της λειτουργίας του και συνέχισε να έχει για πολλές δεκαετίες, δυστυχώς με το πέρασμα των χρόνων δεν κατάφερε να την διατηρήσει – στην αρχική της μορφή τουλάχιστον – αφού το ξενοδοχείο άρχισε να παρακμάζει και σιγά-σιγά έκλεισε. Το 1984 ο ΚΟΤ ανέστειλε την άδεια λειτουργίας του και έκτοτε δεν λειτούργησε ξανά. Το άλλοτε στολίδι των βουνών της Κύπρου, το καμάρι των ξενοδόχων, το κά-στρο των Προδρομιτών, το «ΣΠΙΤΙ ΤΩΝ ΘΕΩΝ», όπως το οραματιζόταν και το έφτιαξε με τόσο κόπο και δυσκολίες ο Ιωάννης Κόκκαλος, άρχισε να χαράζει φθίνουσα πορεία χρόνο με το χρόνο.
Το Ξενοδοχείο Βερεγγάρια πέρασε το 2007 από την ιδιοκτησία της Salamis Tours LTD στα χέρια του Εκτελεστικού Προέδρου και Διευθύνοντος Συμβούλου της εταιρείας Ocean Tankers. Τον τελευ-ταίο χρόνο δημοσιεύτηκαν τα σχέδια του στον τύπο, τα οποία φαίνονται μεγαλεπήβολα και εξαιρετικά θετικά για την κατάσταση του ξενοδοχείου, το οποίο είναι ετοιμόρροπο. Πρόσφατα τοποθετήθηκε περίφραξη στην μπροστινή πλευρά του κτηρίου ενώ σύμφωνα με δημοσιεύματα, αναμενόταν από καιρό να παρθούν σχετικές άδειες από την Κυβέρνηση.
Κυκλοφόρησε τον Δεκέμβρη σε περιορισμένη έκδοση η ιστορία του ξενοδοχείου Βερεγγάρια και εξαντλήθηκε μέσα στις πρώτες ημέρες πώλησης. Τον Ιανουάριο έγινε επανέκδοση και το βιβλίο κυκλοφορεί σε όλα τα κεντρικά βιβλιοπωλεία της Λευκωσίας καθώς επίσης και ηλεκτρονικά μέσα από την επίσημη ιστοσελίδα του.
ΣΕΛΙΔΕΣ: 364
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ: http://veregaria.iwrite.gr