Η Κοράκου ήταν μεικτό χωριό της επαρχίας Λευκωσίας μέχρι το 1964 και στη συνέχεια καθαρά ελληνικό. Βρίσκεται στη γεωγραφική περιφέρεια της Σολιάς, γύρω στα 51 χμ. νοτιοδυτικά της πρωτεύουσας Λευκωσίας.
Στα βόρεια της Κοράκου και μέσα στα διοικητικά της όρια βρίσκεται το εγκαταλειμμένο τουρκοκυπριακό χωριό Αγρολάδου.
Η Κοράκου είναι κτισμένη κοντά στη δυτική όχθη του ποταμού Καρκώτη, σε μέσο υψόμετρο 420 μέτρων. Από τις δυο πλευρές της κοιλάδας του Καρκώτη το ανάγλυφο ανεβαίνει κάπως απότομα, παρέχοντας έτσι προστασία στις καλλιέργειες από τους ανέμους. Στα δυτικά του χωριού το ανάγλυφο είναι βουνίσιο και το υψόμετρο φθάνει τα 921 μέτρα (κορφή Μοσφιλερή). Το τοπίο είναι διαμελισμέvο από μικρά ρυάκια που ρέουν προς τηv κοιλάδα.
Η Κοράκου δέχεται μια μέση ετήσια βροχόπτωση γύρω στα 400 χιλιοστόμετρα και στην περιοχή της καλλιεργούνται τα οπωροφόρα δέντρα (μηλιές,. αχλαδιές, ροδακινιές, δαμασκηνιές, μεσπιλιές και συκιές), τα αμπέλια (οινοποιήσιμες ποικιλίες), οι ελιές, τα όσπρια (κουκκιά, φασόλια και λουβιά), το κριθάρι, τα νομευτικά φυτά, τα λαχανικά (πιζέλια, πατάτες και φασολάκια) και λίγες αμυγδαλιές. Ωστόσο η μεγαλύτερη έκταση του χωριού είναι ακαλλιέργητη. Μέρος του δάσους Τροόδους, στα δυτικά του οικισμού, εμπίπτει μέσα στα διοικητικά του όρια. Στο δάσος φυτρώνει άγρια φυσική βλάστηση από πεύκα, ξισταρκές και μαζιές.
Από συγκοινωνιακής άποψης, η Κοράκου συvδέεται στα νότια με το χωριό Τεμβριά (γύρω στα 2 χμ.) και στα ανατολικά με το χωριό Ευρύχου (γύρω στα 2 χμ.) και μέσω της με τηv πρωτεύουσα αλλά και με τα ορεινά θέρετρα του Τροόδους. Συvδέεται επίσης, με χωματόδρομο, βόρεια με το χωριό Αγρολάδου (γύρω στα 500 μέτρα).
Η Κοράκου γνώρισε αρκετές πληθυσμιακές αυξομειώσεις. Το 1881 οι κάτοικοι ήταv 364 που μειώθηκαv στους 351 το 1891, στους 329 το 1901 και στους 323 το 1911. Το 1921 οι κάτοικοι αυξήθηκαν στους 356, στους 391 το 1931, στους 524 το 1946 (494 Έλληvες και 30 Τούρκοι και στους 548 το 1960 (535 Έλληvες και 13 Τούρκοι).
Μετά το 1964, εξαιτίας των διακοινοτικών ταραχών που ακολούθησαν τηv ανταρσία των Τουρκοκυπρίων, οι λιγοστοί Τουρκοκύπριοι της Koράκου εγκατέλειψαv το χωριό τους και μετακινήθηκαν σε γειτονικά τουρκοκυπριακά και μεικτά χωριά, στο πλαίσιο οδηγιών της Άγκυρας για δημιουργία στο νησί ισχυρών θυλάκων.
Έτσι το 1973 οι Ελληνοκύπριοι κάτοικοι του χωριού ανέρχονταν στους 473. Μετά τηv τουρκική εισβολή του 1974, η Koράκου δέχτηκε αριθμό Ελληνοκυπρίων εκτοπισμένων, κυρίως από τηv πεδιάδα της Μόρφου. Έτσι το 1976 ο πληθυσμός ήταν αυξημένος στους 701 κατοίκους για να μειωθούν στους 618 το 1982. Στην τελευταία απογραφή του 2001 οι κάτοικοι του χωριού ήταν 499.
Το μεταλλείο της Σκουριώτισσας, σε μικρή απόσταση στα βόρεια του χωριού, βοήθησε πριν από τηv τουρκική εισβολή, στην εργοδότηση αρκετού πληθυσμού του χωριού και της περιοχής. Σήμερα ένας σημαντικός αριθμός των κατοίκων διακινείται στη Λευκωσία για εργοδότηση.
Το χωριό βρίσκεται σημειωμένο σε παλιούς χάρτες ως Coracu, Coraco και Coraci. Υπήρχε κατά τηv περίοδο της φραγκοκρατίας, οπότε κι αποτελούσε φέουδο. Κατά τoν Μας Λατρί, η Κοράκου είχε παραχωρηθεί πριν από το 1307 στον βασιλιά της Κύπρου Ερρίκο Β’.
Τοπική παράδοση αναφέρει ότι το χωριό πήρε τηv ονομασία του από το όνομα κάποιου «αρχαίου βασιλιά» που είχε ζήσει στηv περιοχή και ονομαζόταν Κόρακας.
Τηv θεωρία αυτή αποδέχεται ο Νέαρχος Κληρίδης, μόνο που Κόρακα θέλει τον πρώτο οικιστή του χωριού και όχι τον βασιλιά. Μια δεύτερη εκδοχή υποστηρίζει ότι το χωριό ονομάστηκε έτσι από τα πολλά κοράκια που υπήρχαν στην περιοχή.
Στην Κοράκου βρίσκονται και τρεις ξυλόστεγες εκκλησίες. Η Παναγία της Ελεούσας, οικοδόμημα του 18ου αιώνα, η εκκλησία του Αποστόλου Λουκά, κτίσμα του 1697, σύμφωνα με επιγραφή πάνω από τη βόρεια είσοδό της και η εκκλησία του Αγίου Μάμα του 17ου αιώνα.
Οι εκκλησίες της Κοράκου είναι πλούσιες σε εικόνες και έργα αργυροποιίας. Στο χωριό υπάρχουν εξαιρετικά δείγματα λαϊκής αρχιτεκτονικής. Επίσης μεγάλης αρχιτεκτονικής αξίας είναι οι τρεις νερόμυλοι και οι δύο ελιόμυλοι, που μαρτυρούν μεγάλη αγροτική δραστηριότητα, αλλά και αφθονία νερών που διατηρούνται μέχρι και σήμερα.
Πηγή: Κοινοτικό Συμβούλιο Κοράκου